viernes, 18 de octubre de 2019

La conocchia - Donizzetti

La conocchia
Texto: anonimo 
Gaetano Donizzetti 1797 -1848
 
Quann'a lo bello mio voglio parlare,
ca spisso me ne vene lu golio,
a la fenesta me mett'a filare,
quann'a lo bello mio voglio parlare

Quann'isso passa po' rompo lo filo,
e co'una grazia me mett'a priare
bello, peccarita, proite milo,
isso lu piglia, ed io lo sto a guardare,
e accossi me ne vao'mpilo mpilo
ah jeme!
 
“La Conocchia” (“La rueca”), es una Canción Napolitana, con texto anónimo, dedicada al
gran bajo Luigi Lablanche. La joven enamorada, cuando quiere hablar con su amado se va hilar
junto a la ventana y cuando él pasa tira el hilo para, con mucha gracia, pedirle que se lo
alcance.
 
Cuando con mi amado quiero hablar
porque ganas de eso me vienen muy seguido
junto a la ventana me pongo a hilar
cuando con mi amado quiero hablar

Cuando él pasa rompo el hilo (o dejo caer el hilo)
y con gracia le empiezo a decir
- mi amor, por favor, dámelo.
El lo agarra, y yo lo miro
y así se enciende un fuego en mí
que no se apaga! 

No hay comentarios: